Toen we nog in Deventer woonden logeerden de jongens regelmatig. Soms met ons erbij, soms zonder ons.
Maar nu we zowat alle familie om de hoek hebben gebeurd het veel minder.
En ik moet toegeven, dat vind ik eigenlijk niet heel erg.
Want ook al moet ik overdag soms heel diep zuchten omdat ze in een ‘achter-het-behangplak-modus’ zitten.
‘s avonds heb ik ze het liefst allemaal lekker in hun eigen bedje. Met z’n allen onder 1 dak.
Tja en wat krijg je dan. Kinderen die niet meer gewend zijn aan logeren.
En dat is eigenlijk helemaal niet zo handig.
Want daarmee wordt logeren spannend, onwennig en wat moeizaam.
Dat besef kwam gelukkig wel bij me binnen en sindsdien gaan de jongens af en toe ergens logeren.
Vaak eentje tegelijk. Da’s niet alleen fijn voor mijn moederhart (tenminste de meeste kinderen nog onder mijn eigen dak) maar ook voor hun leuk.
Even 1 op 1 aandacht. En geen broertje om op te leunen en dus echt een eigen vaardigheid om ergens anders lekker in slaap te vallen.
En een partij trots dat ze de volgende ochtend zijn dat ze helemaal alleen uit logeren geweest zijn. Mooi hoor.
Afgelopen weekend was het voor de middelste zo ver. Hij mocht helemaal alleen gaan logeren bij zijn oom en tante. De ochtend duurde hem veel te lang. Hij had er reuze zin in.
Toen hij in de middag opgehaald werd stapte hij vol enthousiasme de deur uit.
Z’n oudste broer moest er wel wat aan wennen en was met name rond bedtijd ook wel bezig met z’n broertje. Zou hij daar op mogen blijven? Zou hij lekker gaan slapen? En wat zouden ze gegeten hebben?
Maar eerlijk is eerlijk, ik had dat zelf natuurlijk ook.
Want dan blijkt maar weer wat een zacht ei ik ben als moeder:).
Loop ik ‘s avonds langs dat kamertje met dat lege bed denk ik vooral, ik hoop dat het snel ochtend is.
En om het mezelf niet te moeilijk te maken doe ik het gordijntje daar toch maar dicht en de deur op een kiertje. Valt het minder op dat hij er niet is.
Jaah, logeren is ook een oefening voor moeders.
Nog voor ik m’n oudste goed en wel naar bed had gebracht kreeg ik al een berichtje van mijn zus. ‘T was een heerlijke middag geweest en onze middelste lag al heerlijk te slapen daar.
Precies wat je hoopt te horen natuurlijk. Kon ik ook met een gerust hart gaan slapen.
Maar eenmaal ochtend was ik ook heel bij dat ik hem weer op mocht gaan halen.
En zijn jongste broertje zei in de auto zelfs ‘ik was ziek van dat ik hem miste’.
Wat volgens mij wel mee was gevallen maar lief vond ik het wel;)
Meer lezen? volg mij op instagram om te zien wanneer er weer een nieuwe blog online staat!