Ik moest nog even snel iets van de winkel hebben en omdat ik er eerder niet aan toe kwam besloot ik eind van de middag even samen met de kinderen te gaan.
Dat ‘even’ was hoe het in mijn hoofd zou gaan. De werkelijkheid was natuurlijk anders.
Ik was vergeten wat een operatie het kan zijn om met drie kinderen naar de supermarkt te gaan.
Het wegkomen alleen al was een heus gebeuren. Wie gaat er zelf fietsen, wie wil in de bakfiets? Nee je kunt niet met de step, daarvoor is het te ver.
Nee, ook niet met je loopfiets.
Jassen aan, muts en handschoenen graag. Jawel, het is echt koud. Anders word je ziek. Toe nou.
Pff..
Oh tuurlijk, moet er nog een plassen terwijl we allemaal net op het punt van vertrek staan.
Jas weer uit, laarzen ook graag anders ligt de hele vloer onder het zand.
Enfin, we zitten uiteindelijk allemaal op een fiets (dan wel worden vervoerd) en kunnen naar de supermarkt.
Eenmaal aangekomen besef ik me in 1 minuut waarom ik er nooit heel happig om ben om met hun alle drie naar de winkel te gaan.
Ik heb de bakfiets nog amper op slot kunnen zetten of de oudste vraagt op dringende toon mijn aandacht. Hij krijgt z’n fiets niet op slot, graag oplossen mam, NU.
Precies op hetzelfde moment kibbelen de andere twee wie er als eerste de bakfiets uit mag. De winnaar is dit keer de jongste, of nou ja winnaar. Hij werpt zich gewoon over z’n broer heen de bakfiets uit. Rent daarna zonder op of om te kijken naar de ingang van de supermarkt. Botst bijna tegen een mevrouw aan en is daarna verbolgen dat ik hem toe roep uit te kijken.
De middelste staat te sippen omdat hij niet als eerste uit de bakfiets mocht. En ik probeer nog even het hangslot om de fiets te hangen. Met een schuin oog op de ingang van de supermarkt waar mijn kleinste boef niet uit het oog verloren kan worden.
Ik heb het heet! en we moeten de supermarkt nog in.
Ik moet eerlijk zeggen… eenmaal in de winkel gaat het best aardig. Ik hoef maar een paar keer te zeggen dat je niet overal aan mag zitten en dat rennen door de gangpaden geen goed idee is.
En omdat ik gelukkig maar een klein boodschapje had zijn we wonderbaarlijk snel weer buiten.
Hmm… meevallertje ook wel eens leuk.
Ook de terugweg verloopt vlekkeloos en bij thuiskomst hoor ik mezelf complimentjes uit delen omdat het zo soepel verlopen is.
Toch spreek ik met mezelf af, supermarkt bezoekjes met hun alle drie? Alleen doen als het écht nodig is.