Jongens liggen d’r in. Ik gooi nog even een was in de droger en vang een glimp op van die overvolle wasmand vol schone was.
Die vouwen we morgen wel weer. Ik heb nu vooral zin om op de bank te ploffen met een kopje thee en even helemaal niks meer te doen.
Ik hoor het stemmetje in mijn hoofd ‘hier heb je toch voor gekozen?’ al de hele dag malen.
Maar is dat zo? Heb ik hier voor gekozen?
1,5 jaar geleden nam ik ontslag bij mijn werkgever om meer balans aan te brengen tussen werk en privé.
Ons gezin met drie boys van destijds 1, 3 en 5 was behoorlijk aanpoten. En twee drukke banen ernaast bleek net iets te veel van het goede.
Na veel wikken en wegen besloten we het anders aan te pakken. En dus ging ik voor mijzelf aan de slag als kinderslaapcoach.
Nu probeer ik vooral onder schooltijd te werken, in de avonduren of een weekenddag. Dat betekent dat ik bijna iedere dag de kinderen zelf uit school kan halen en we het redden met 1 middag bso.
Het geeft een hoop lucht. In mijn kop, in het gezin en bij de boys.
Dit ervaren we in gezonde tijden, maar bewijst zich altijd extra als er een of meerdere kinderen ziek zijn. Die stress die ik daar altijd van had voorheen was behoorlijk heftig.
Want het komt nooit uit. Je hebt altijd net allebei een belangrijke meeting, cursusdag of beslissende deadline. Met andere woorden, schipperen tot en met om voor je zieke kindje te kunnen zorgen.
En ik weet dat half Nederland dat moet. En dat het lang niet altijd tot de mogelijkheden behoort om daar een keus in te maken.
Ik voel het zeker als een luxe dat wij deze keus konden maken.
En dat betekent dat die ziekte dagen ‘opvangen’ tegenwoordig een stuk eenvoudiger gaat.
Tuurlijk kan het ook nu zo zijn dat ik werk verplichtingen heb. Maar ik kan er wel wat flexibeler mee omgaan. En oppas voor een paar uurtjes is sneller gevonden dan voor een hele dag.
En ik ben ook echt blij dat ik bij mijn kindjes kan zijn als ze niet fit zijn. Dat ze tegen mij aan hangen de hele dag. Dat ik er voor ze kan zijn als ze door de koorts een hoopje mens geworden zijn.
Maar waarom vind ik die dagen dan toch zo loodzwaar.
‘dit wilde ik toch’?
Maar nee. Zo zit het niet helemaal. Geen ouder wil dat z’n kind ziek is. Ik ook niet. Maar als het dan tóch zo is, DAN wil ik graag zelf voor mijn kindjes zorgen.
Dus nee, ik hoef niet gelukkig te worden van een dag te midden van mijn koortsige kindjes, ja ik mag daar helemaal op leeg lopen qua energie. Ik mag daar helemaal klaar mee zijn na 1 of 2 dagen.
En het is ook oké dat ik daarna snak naar een momentje voor mijzelf. Of beter nog, naar betere tijden waarin iedereen weer lekker zijn ding kan doen.
Want dat is uiteindelijk voor iedereen fijner.
Fitte kindjes, blije moeders.