Kijk, waar ik dus echt slecht tegen kan is het geregel en gedoe als de kindjes ziek zijn.
Natuurlijk ben ik dan empathisch en geef ik ze alle liefde en aandacht die ze nodig hebben.
Maar het is gewoon wel een gedoe.
Je stelt het dagelijks leven niet in op zieke kindjes en als ze dan plots ziek zijn is het altijd puzzelen.
Kun jij thuis blijven morgen? Nee. Hmm, ik ook niet eigenlijk. Kan je moeder? Nee die is een paar dagen weg. Oh. Jouw moeder? Nee, moet naar de dokter.
Oke.. Ehm, hebben we nog opties. Weinig.
Maar misschien valt het mee morgen? Ja wie weet, eerst de nacht maar even afwachten.
Nou die nacht valt eigenlijk nooit mee. En dus sta je de volgende ochtend brak verder te puzzelen. Maar dan onder tijdsdruk. Want de andere kinderen moeten wel op tijd op school/kdv zijn. En zelf moet je naar je werk. TOP!
Die stress, die vind ik zo heftig. Ik weet wel dat de meeste dagen van het jaar alles gewoon prima loopt volgens het schema van werken en opvang.
Dus dat de keren dat bovenstaande zich voordoet echt zeer minimaal is. Maar ALS het dan zover is, is het altijd stress.
Gisteravond hadden we twee zielige hoopjes op de bank liggen. Hoesten en snotteren doen ze al een paar dagen maar nu leek het toch even alsof alle energie eruit was gelopen.
Een van de twee had ook ineens koorts en de eerste helft van de nacht voorspelde weinig goeds.
Oke, geen probleem. Ik ben morgen vrij. Kan het hebben. Liever nu dan de dag erna.
Wel jammer want ik zou net even op pad met de jongste. Naja dat komt later wel weer.
Wat je dus doet he, je zet meteen al je flexibiliteit in (mentaal dan) om te zorgen dat het goed komt.
Halve nacht bedacht wat handig is. Want de oudste moet wel naar school. Zal ik dan de middelste even thuis laten? Of mee nemen in de bakfiets?
Gelukkig verliep deel 2 van de nacht zo zen als het maar kon.
Ik stond dus best fris op en had echt het gevoel, bring it on!
Wat schets mijn verbazing, stapt de middelste fris en fruitig de woonkamer binnen om half 8.
O… ja dat kan ook nog. Geen koorts (geen corona) en ik zag weinig redenen om hem thuis te houden. En dus bracht ik de oudste twee gewoon naar school en ging ik met de jongste tóch nog op pad.
Nu maar hopen dat het een goede keus geweest is en we morgen niet alsnog met de gebakken peren zitten.
Want dan moet ik dus wel werken…
Meer lezen? volg mij op instagram om te zien wanneer er weer een nieuwe blog online staat!