We hadden de hele zondag rustig aan gedaan, beetje bijkomen van de fijne bruiloft die we vrijdags hadden.
Maar na het avondeten kreeg mijn man toch nog even de smaak te pakken en begon ijverig te klussen.
Waar hij zo druk mee was? Het ophangen van de spiegel in de gang. Zodat de jongens zelf kunnen leren om hun haren te doen ‘s ochtends. Iets waar met name die oudste om verzocht heeft (waarom worden ze zo snel groot!).
En waar ieder ander de spiegel zo met meegeleverde dubbelzijdige plakker aan de muur plakt, moest mijn man er uiteraard weer een heel kunstwerk van maken. Inclusief plankje waar de gel en kam op kan staan. Ieder z’n ding;)
Toen ik de jongste naar bed bracht en ik mijn man de laatste gaatjes hoorde boren moest ik toch even glimlachen.
Want was is het toch eigenlijk mooi hoe je als ouders meegroeit met je kind.
Toen onze oudste geboren werd, werden ook wij als ouders geboren. Nog nooit gedaan, geen idee hoe het moet, een sprong in het diepe.
Een sprong die we samen gewaagd hebben. En dat ‘samen’ is gebleven gelukkig.
Het is de grootste klus waar we ooit aan begonnen zijn, het ouderschap.
De afgelopen jaren kwamen er telkens dingen op ons pad waar we als ouders dan iets van moesten vinden, ons standpunt over moesten bepalen.
Waar dat eerst nog gaat over, hoelang vinden wij dat ons baby’tje mag huilen? Gaat dat later over ‘hoeveel zakgeld krijgen ze en vanaf wanneer?’.
Vinden we dat je naast zwemles ook al op voetbal kan? Of moet je eerst je diploma hebben?
Wat als je, je bord niet leeg eet, krijg je dan een toetje?
Hoe breng je ze normen en waarden bij? Geef je seksuele voorlichting vorm? Wat vinden we van gamen en de leeftijdsgrenzen van de kijkwijzer?
Steeds weer komen er nieuwe dingen op ons pad. We hebben het nog nooit gedaan, we improviseren in het moment. En ik ben eigenlijk best wel trots op ons. We weten elkaar altijd weer te vinden. Zo hebben we al heel wat avondjes doorgebracht mijmerend en pratend over allerhande opvoedkwesties.
Je neemt allebei je eigen referentie kader mee, hoe ging dat vroeger bij mij thuis, en bij jou?
En alhoewel daar veel overeenkomsten in zitten zijn er natuurlijk ook verschillen.
En dan is het zo mooi dat wij daar samen een nieuwe ‘norm’ voor kunnen creëren. Hoe gaat dat in ONS gezin. Wat vinden WIJ.
En gelukkig is niks menselijks ons vreemd, wij liggen ook niet altijd op 1 lijn.
En dat weten die boeven maar al te goed.
Mooiste is als ze dan wat willen vragen en zeggen ‘papa’? en dat papa dan even niet reageert. Vervolgens zeg ik ‘je mag het wel aan mij vragen, wat is er?’ en de reactie dan is ‘Nee, ik wil iets aan PAPA vragen’….
Nou dan weet je wel hoe laat het is;)
Meer lezen? volg mij op instagram om te zien wanneer er weer een nieuwe blog online staat!