Ik had het nooit als criterium voor de ideale man. Maar het blijkt ontzettend nuttig te zijn!
Mijn man is een avondmens. Vóór de kinderen had ik daar meer last van dan gemak. Ik ben namelijk een ochtendmens.
Een écht ochtendmens. Zo een die ‘s ochtends vaak voor de wekker wakker is, uit bed springt en eigenlijk meteen 10 ideeën heeft om te gaan doen!
Daar staat wel tegenover dat mijn energie eind van de dag ook ineens op kan zijn. Dan kan ik om 21.30u tegen mijn man zeggen, ‘Ik ben zó moe. Ik ga naar bed’.
Regelmatig kijkt hij me dan met grote ogen aan, want voor zijn gevoel is de avond net begonnen. Ja, in een relatie zonder kinderen is het eigenlijk niet heel leuk.
Maarrr toen de jongens kwamen bleek het super ideaal!
Manlief gaf vaak de ‘late avondfles’. Dan lag ik al op 1 oor. En zeker bij de oudste (die slapen in het begin erg lastig vond) nam mijn man vaak de onrust tot een uur of 02.00 voor zijn rekening.
Tweede helft van de nacht, en beter nog, de hele vroege ochtend was ik dan paraat. Werkte top!
Tuurlijk waren we nog steeds moe, want het totaal aantal uren slaap was voor beide niet grandioos. Maar het voorkomt in ieder geval dat er iets van je verwacht wordt op het moment dat je ogen eigenlijk nog maar 1 stand accepteren: DICHT.
Afgelopen vakantie besefte ik me ineens dat dit echt een uitkomst is voor ons allebei.
Net als vorig jaar wilde onze jongste de ochtend graag goed benutten en besloot bijtijds wakker te worden. In een stacaravan zijn de muren dan toch wel erg dun en bleek het niet handig om met hem binnen te blijven.
Zo kwam het dat ik iedere ochtend met hem een wandelingetje maakte. Het begon wat heftig (liepen we al om 6.00u buiten) maar gedurende de vakantie schoof dit langzaam op naar 7u/half 8. Prima tijd!
Samen wandelden we naar de bakker. Die daar al om 6.00u open ging (yeah!). Kochten we verse broodjes én een cappuccino voor mama.
Om vervolgens het wandelpaadje te nemen naar het meer. Zaten we dan, zonnetje kwam vaak net over de bergen heen, croissantje delen en kijken naar het water en de eendjes. Echt ultiem!
Eigenlijk kan ik me dan maar heel moeilijk voorstellen dat mensen dan liever in hun bed liggen dan deze heerlijke momenten te beleven!
Maar als we dan weer terug kwamen bij de stacaravan en de dag daar vaak nog niet of nauwelijks was opgestart besefte ik me weer; ochtend en avondmensen het is écht een verschil.
Nee, mijn man werd niet gelukkig van het idee dat hij op die tijd een wandeling zou moeten maken. Hij lag werkelijk liever in bed.
En ‘s avonds als de lampjes aan gingen op de camping leefde hij helemaal op. Ongeveer precies als ik dacht, poeh tijd om erin te duiken.
Natuurlijk doen we allebei wel eens wat concessies:). Blijf ik wat langer op, staat hij toch een keer vroeg op om het wandelingetje voor zijn rekening te nemen.
Om daarna weer lekker in onze natuurlijke manier van doen te vervallen. Ook helemaal prima.