Onze oudste was net 5 en het onderwerp ‘zakgeld’ kwam ter sprake.
Ik kan me eigenlijk niet meer goed herinneren hoe dat precies zo kwam maar volgens mij had de aanleiding te maken met het feit dat hij iets wilde kopen wat wij niet de moeite waard vonden. En wij kwamen met een reactie in de trant van ‘koop maar van je eigen geld’.
Maar ja, moet je wel eigen geld hebben. Onze zoon zag het idee van zakgeld wel zitten. Voor zover hij überhaupt kon overzien wat dat precies inhield.
We beloofden hem dat papa en mama ‘s avonds zouden overleggen hoe we dat wilden gaan doen en er later op terug kwamen.
Zoals gezegd, manlief en ik doken in het thema zakgeld. Want ja, hoe werkt dat, hoeveel geef je een kind van 5? Hoe vaak? en moet je dan regels stellen aan het besteden ervan?
We raadpleegden de site van onze vrienden van het Nibud. Gelukkig lagen we dit keer lekker op 1 lijn met het Nibud. 0,50ct per week leek een mooi instap bedrag.
En het leek ons logisch dit 1x per week te doen. Overzichtelijk.
Meteen kwam het volgende dilemma om de hoek. Want ja, er zijn ook nog twee broertjes. Wat doen we daar mee?
We kamen tot de conclusie dat het echt niet nodig was daar ook al zakgeld aan uit te gaan delen. Wel leek het ons goed om meteen te introduceren, in dit gezin kun je zakgeld krijgen vanaf 5 jaar. We bespraken eigenlijk niet echt wat hij met het zakgeld zou mogen kopen.
De volgende dag vroeg onze zoon verwachtingsvol naar de ‘uitslag’ van ons ouderlijk overleg.
Hij was zeer tevreden en begon enthousiast te sparen. Er zat bij aanvang al wel een en ander in de spaarpot. In de jaren daarvoor bij elkaar verzameld in spontane situaties. Een keer een euro van opa en oma, reden; geen idee meer. En zo nog wat sprokkelwerk. Met enkele weken zakgeld zat hij rond een bedrag van 8 euro en vond hij het tijd zakgeld uit te gaan geven. Hij had namelijk een mooi legosetje gezien bij de Kruidvat.
Mijn man was de gelukkige om met de twee oudsten op stap te gaan om het eerste zakgeld uit te gaan geven. Uit het verslag van mijn man begreep ik dat het precies zo zoetjes was gegaan als je in je hoofd hebt. Hij koos zijn speelgoed uit, mocht bij de kassa met zijn eigen geld betalen en was de koning te rijk met zijn zelf gekochte lego!
Zijn broertje die ook mee was, en dus nog geen zakgeld kreeg, mocht van papa iets uit zoeken voor een euro of 2. Hij leek even zo goed blij met z’n ‘stunt-autootje’. Al met al iedereen tevreden.
Wel hadden we het er ‘s avonds samen nog even over hoe je dat nu doet met de andere kinderen die nog geen zakgeld krijgen. Je kunt natuurlijk niet iedere keer als de oudste iets koopt van z’n eigen geld, ter compensatie de anderen ook wat geven. We besloten dat we het per keer even zouden bekijken. Maar ik moet zeggen, we zijn inmiddels een klein jaar onderweg en het is nooit een punt van discussie geweest. De middelste heeft blijkbaar genoeg aan het vooruitzicht dat hij op z’n 5e ook zakgeld krijgt. En de jongste heeft sowieso nog geen benul van geld. Prima zo.
Wel zat ik laatst al even te denken hoe dat zou gaan als de middelste wél zakgeld krijgt. Want waar onze oudste vaak een brave broeder is, liever binnen de lijntjes loopt dan daarbuiten, is dat met nummer 2 wel anders.
De oudste heeft nog nooit overwogen snoep te kopen bijvoorbeeld. Maar wat zou ik doen als de middelste ineens voor 5euro aan snoep wil gaan kopen. Hmm.. niet ideaal. Tegen die tijd toch nog maar eens een ouderlijk overleg plannen met mijn man. Over het algemeen ben ik tevreden over onze eerste ervaringen met zakgeld. Het is leuk, het is leerzaam. Precies zoals het bedoeld is wat mij betreft.
Onlangs stond ik met mijn oudste op de vrijmarkt. We verkochten babykleertjes die we niet meer nodig hebben. De inzet van onze oudste was prijzenswaardig. Hij at ‘s ochtends vlot zijn boterhammen op zodat hij vroeg mee kon gaan naar de vrijmarkt.
Alhoewel echt vroeg waren we niet hoor. Ik begreep dat er mensen bij waren die er al om 5.00u zaten. Wij vonden 8.00 mooi op tijd. Enfin, eenmaal geïnstalleerd hadden we al snel onze eerste klant. Mijn zoon genoot in stilte, want al die mensen waren ook wel een beetje spannend. Maar regelmatig zei hij met glunderogen ‘mam, er kijkt weer iemand bij ons kleedje’.
Hij hield het de hele ochtend vol. Daarna pakten we in, mama vond het ook mooi geweest, en gingen we naar huis. Daar wachtte het leukste nog. Geld tellen!
Ik had beloofd dat we samen zouden delen, hij had immers zo goed geholpen.
De blik die hij gaf toen hij besefte hoeveel hij nu verdiend had was onbetaalbaar! Ineens bleken lego dromen dichterbij dan hij had verwacht.
En daar zagen we ook meteen welke vruchten zo’n eerste jaar zakgeld afwierp. Hij had namelijk echt besef van hoeveel geld hij nu had en wat je daarvoor zou kunnen kopen.
Niet dat hij iets gekocht heeft, hij schijnt het zuinige type te zijn.
Hij spaart nog even door tot hij zeker weet wat hij er voor wil kopen.
Dat laatste heeft geloof ik weinig met onze zakgeld aanpak te maken, meer met het karakter van zoonlief. Iets zegt mij dat dit met middelste straks heel anders zal gaan 😉
Komt tijd, komt raad!