Achter het glas is het heerlijk! Stralend zonnetje, blauwe lucht. Dat nodigt wel uit om naar buiten te gaan. Alhoewel, als de thermometer om 8.00u nog -1 graad aangeeft krijg ik iéts minder zin om dat ook echt te doen. Al denken de kinderen daar anders over.
Onze jongste mag sowieso graag op z’n laarsjes lopen. Weer of geen weer. Binnen of buiten.
Maar nu het zonnetje weer schijnt wil hij het liefst ook echt naar buiten.
Hij wijst naar het raam en zegt ‘buiten’. Ja schat, strakjes. Het is nu nog bibber koud.
Maar ik moet zeggen, dat lijkt hem niet echt af te schrikken. Of hij snapt het niet. Ook goed mogelijk. Hij lijkt te denken, zeur niet mams. Trek iets warms aan en laten we gaan buiten spelen. En eigenlijk heeft hij gewoon gelijk.
Dus deze week waren we heerlijk veel aan het buiten spelen. Vitamine D op je snoet en gaan met die banaan. Ik plof een stoeltje in de zon, bakje koffie erbij, niks meer aan doen.
Alhoewel, als ouder zit je natuurlijk nooit echt lang stil op een stoel. En koffie drink je doorgaans half lauw of in mindere gevallen zelfs koud. Dus na een paar slokken sta ik alweer kinderen op te vangen van de glijbaan. Emmertjes met zand aan te geven. Wat kleine escalaties tussen broertjes te sussen. Maar t blijft fijn. Lekker buiten.
T geeft alle gezinsleden energie. En het lijkt soms allemaal ook net wat makkelijker te gaan buiten. De kinderen kunnen zich veel langer spelend vermaken. Vragen niet om een filmpje of een koekje. Als ze de zandbak zat zijn, pakken ze een bal. Of ze trekken de step uit de schuur.
Ik kan er erg van genieten. En wat een rijkdom is het he. We spelen gewoon lekker in de tuin, met de zon op onze snoet.
Helaas zijn er plekken in de wereld waar dat niet vanzelfsprekend is. Waar buiten zijn misschien geen keus is maar een noodzaak. Omdat je huis er niet meer staat misschien.
Of omdat je al uren met je moeder aan het lopen bent, op de vlucht. Weer andere willen wel naar buiten maar kunnen niet omdat het niet veilig is. Zitten in schuilkelders weggedoken.
Een beetje onbezorgd buiten spelen, vitamine D opdoen. Het lijkt zo iets kleins voor ons. Maar het is niet voor iedereen gewoon.
Extra genieten dus. Omdat de dingen die soms heel gewoon lijken, dat achteraf helemaal niet blijken te zijn.